Het nieuwe thema van deze blog, is euh… Ik zou het 1000 keer zeggen. Ah ja: Vergeten!

Een nieuw academiejaar, een nieuwe lichting studenten, een nieuw thema. Na vrije ruimte is het nu aan het tweede ingrediënt om jong te kunnen zijn die Bert Smits en ikzelf vermelden in ons boek Ik was 10 in 2015, namelijk ‘Vergeten’.

De studenten van de Arteveldehogeschool kregen de opdracht om longreads, video’s, podcasts,… te maken rond het thema vergeten en jongeren en de komende 2-3 weken kun je hun werk hier lezen. Er zit zelfs een echt vervolgverhaal bij!

Als het bevalt wat je leest, deel het verder!

Over gamen en vergeten…

Auteurs: Kimberly Vandeputte, Bronte Verloinge en Hanne Deheegher 

Onderstaand fragment onderzoekt hoe mensen proberen te ontsnappen aan de realiteit, ook wel escapisme genoemd. Het onderzoekt op welke manier mensen een manier zoeken om de reële wereld even te vergeten. Een van de mogelijkheden is gamen, wat zeer vaak gebeurt volgens de resultaten uit interviews. Mensen gamen hoofdzakelijk als ontspanning of vrijetijdsbesteding, maar ook als middel om even in een andere wereld te vertoeven en alles wat echt is en wat moet even te vergeten. Uiteraard zijn er nog andere manieren om te ontsnappen aan de realiteit zoals uitgaan met vrienden of een hapje gaan eten.

Een praktijkexperiment: onthouden of vergeten jongeren meer door gebruik van sociale media?

Geschreven door: Emma Seminck, Lieselotte Op De Beeck, Lore Urban en Louise Bressers.

We zijn vier studenten aan de Arteveldehogeschool en we hebben een klein experiment gedaan naar het gebruik van sociale media bij jongeren. Dit in kader van een project rond vergeten bij onze alomtegenwoordige jeugd. We wilden nagaan of het gebruik van sociale media jongeren meer laat vergeten of juist meer doet onthouden. Enkele testpersonen namen de proef op de som: ze werden verwacht aan het Sint-Pietersstation zondag 29 april om 12:10u. Met enkel en alleen deze informatie begonnen ze aan het avontuur inzake sociale media.

(meer…)

Vergeten of onjuiste herinneringen? Een verhaal over een lammetje (of waren het er twee?)

Auteurs: Frauke, Tine, Steffi en Hannelore

Omtrent het begrip ‘vergeten’ hebben wij twee mensen een korte anekdote laten vertellen die ze hebben meegemaakt en waarin ze beide zijn betrokken. In welke mate stemmen deze anekdotes van vroeger nog overeen met hun herinnering? Kunnen ze dit benaderen vanuit een objectief perspectief? Worden er zaken toegevoegd of vergeten? Carine Francoys en Kurt Blondeel vertelden een anekdote over een lammetje, waardoor we zelf een oordeel kunnen vellen.

Vlog: vergeten gebouw en urban exploring

Auteurs: Lynn, Stef, Thibault, Fien, Emiel en Karen

Toen we samen aan het brainstormen waren rond het thema ‘vergeten’, kwamen we op het idee dat ook gebouwen vergeten kunnen worden. En zelfs in een bruisende en bloeiende stad als Gent staan er toch heel wat grote panden leeg. Het zijn gebouwen die er doelloos staan te vervallen en letterlijk hun glorie aan het verliezen zijn. Dit is jammer want volgens ons konden en kunnen deze vergeten gebouwen  tal van toffe en unieke mogelijkheden  aan de stad en zijn inwoners bieden.

Daarom trokken we met een camera naar een oude brandweerkazerne in Gent. Dit wordt ook wel “Urban Exploring” genoemd, wat inhoudt dat men naar een verlaten gebouw trekt dat (meestal) niet voor het publiek is opengesteld. Men gaat tijdens het exploreren niets stelen of beschadigen maar enkel beelden gaan vastleggen. Wij raden aan om dit niet na te doen want je bent namelijk op mogelijks gevaarlijk terrein, dat eigendom is van iemand anders.

Verder kozen wij er ook voor om al vloggend aan de slag te gaan, want beelden spreken soms meer dan woorden. Vloggen wordt tegenwoordig actief door jongeren gebruikt en beleefd. Een vlog staat ter afkorting van een video webblog. Het idee achter dit concept is dat men een online blog  maakt, maar in plaats van deze uit te schrijven alles filmt om zo bepaalde ideeën te uiten.

Het doel van onze vlog is om mensen meer bewust te maken over deze vergeten panden en deze zo terug te laten opleven. Maar zoals ze wel eens zeggen ‘Show don’t tell’, willen we u  niet langer in spanning houden. Hieronder kan u onze vlog bekijken over een oude brandweerkazerne, een vergeten gebouw in Gent.

Kunnen we echt iets vergeten?

Auteurs: Fenne Stanssens, Tilde Demeyer, Soraya Vande Vyvere en Bénédicte Van Wambeke

Vergeten is een begrip dat zeer ruim geïnterpreteerd kan worden. We gaan dieper in op het vergeten of willen vergeten van herinneringen en wat dit met de persoon doet. Hiervoor hebben we een enquête doorgestuurd. Het is een onderwerp dat voor sommigen heel gevoelig kan liggen, daarom zijn de enquêtes anoniem afgenomen. In deze tekst beschrijven we welke informatie we uit de enquêtes hebben kunnen halen en wordt er dieper ingegaan op de vraag ‘kunnen we als mens zaken helemaal ‘vergeten’?

Op de vraag ‘Waar voel je je thuis?’ gaven de mensen soortgelijke antwoorden. Thuis is bij familie, de Chiro/ scouts, vrienden, de sportclub… het samen zijn laat een goed gevoel na.

Een thuis hebben is van groot belang, dit toont het onderzoek, Thuis-Trendrapport, van kenniscentrum ILIV aan. Mensen zijn heel graag thuis bij hun familie maar zich thuis voelen kunnen ze ook op andere plekken. Het thuisgevoel wordt gecreëerd wanneer ze bij mensen zijn waar ze van houden, dit kunnen vrienden zijn, ook de omgeving en ruimte spelen een belangrijke rol. Thuis staat volgens het onderzoek voor warmte en thuisgevoel, vreugde en veiligheid. Omdat thuis een plek is waar mensen vaak zijn, wordt dit ook vaak geassocieerd met herinneringen. (Van Ourti, Taucher , & Maes, 2013)

Herinneringen zijn dingen waar iedereen kan over vertellen. Deze kunnen van gisteren maar evengoed van 10 jaar geleden zijn. Ze brengen vaak een nostalgische waarde naar boven en we vinden het leuk om erover te kunnen vertellen. Helaas zijn niet alle herinneringen zo positief. Er bestaan er ook waar je liever niet mee geconfronteerd wordt, die je liever vergeet. Uit onze enquête blijkt dat herinneringen liever vergeten worden als hun vertrouwen door iets of iemand geschonden werd. Ook wanneer ze er zichzelf niet goed bij voelden, door schaamte of verdriet zijn ze de herinneringen liever kwijt dan rijk.

Een deel van de ondervraagden vindt dat ze de commentaar die ze ooit van anderen hebben gekregen hun nu beperkt in hun handelen. Vaak is de mening van een ander van groot belang en van grote invloed op een persoon. Anderen zeggen dan net dat het juist een omgekeerd effect heeft en ze net door zaken van vroeger nu sterker in hun schoenen staan.

Herinneringen worden vaak gekoppeld aan gebeurtenissen en die gebeurtenissen kunnen wel eens een grote impact op ons nalaten. We zien dat negatieve of trieste gebeurtenissen vaak een grotere impact nalaten dan de positieve. Een scheiding, een verslaving, een sterfgeval zijn zaken die voor mensen in hun geheugen gekerfd staan en niet zo makkelijk kunnen worden vergeten.

Als slot vroegen we ons af waarom wij, als mens, ervaringen of gebeurtenissen verdringen. Daarop kwamen vaak dezelfde antwoorden: om te overleven, om de pijn draagbaar te maken, om verder te kunnen gaan met ons leven… of verdringen nu de beste methode is laten we in het midden maar het is wel opvallend dat een enorm grote groep deze manier toepast.

Maar kunnen we echt iets vergeten? Het is moeilijk een antwoord te bieden op deze vraag. Als je iets helemaal bent vergeten, is het dus moeilijk om hier naar onderzoek te doen.

Enige tijd geleden was er over dit onderwerp heel wat te doen in het nieuws. Schrijfster Griet Op De Beeck verklaarde dat ze als kind werd misbruikt door haar vader. Jaren heeft ze hier mee geleefd zonder zich er iets van te herinneren. Na therapie te hebben gevolgd, zou ze zich weer beelden herinneren van die verschrikkelijke gebeurtenissen uit haar kindertijd. (van Gelder, 2017)

Velen stellen zich vragen over deze verklaring. Kan het zijn dat men zich zo lang van niets bewust was en dit door speciale therapie werd terug opgeroepen? Kunnen deze herinneringen als een definitief bewijs doorgaan? In de psychologie wordt hier veel onderzoek naar gedaan. Over dit onderwerp zijn nog steeds hevige discussies aan de gang. Men durft hier nog geen vaste uitspraak over te doen. Iets terug herinneren dat je helemaal was vergeten, is namelijk controversieel.

Kinderpsychiater Eric Schoentjes kwam bij Radio 1 een interessante uitleg geven over het voorval van Op de Beeck en of herinneringen verdrongen kunnen worden. Je kan het her beluisteren via deze link: https://radio1.be/verdrongen-herinneringen-het-geheugen-geen-vaststaand-feit-er-zijn-veel-zaken-die-we-vergeten (Radio 1, 2017)

 

Bibliografie

Radio 1. (2017, september 26). Verdrongen herinneringen? “Het geheugen is geen vaststaand feit.”. Opgehaald van Radio 1: https://radio1.be/verdrongen-herinneringen-het-geheugen-geen-vaststaand-feit-er-zijn-veel-zaken-die-we-vergeten

van Gelder, L. (2017, september 28). Mag je twijfelene aan Griet Op de Beeck? Opgehaald van Univers: https://www.fanfiction.net/u/2317158/Oceanbreeze7

Van Ourti, S., Taucher , I., & Maes, M. (2013). Thuis-Trendrapport 2013. Opgehaald van http://www.kidsenjongeren.nl: https://www.kidsenjongeren.nl/wp-content/uploads/2012/09/trendrapport_nl.pdf

 

 

 

 

Black Hole

Auteurs: Fien, Stef, Emiel, Thibault, Lynn en Karen

Student zijnde, dachten we bij het thema vergeten meteen aan het “zwarte gat”, beter gekend als de Engelse term “Black hole” dat ontstaat wanneer je té veel gedronken hebt. De dag nadien kan je je namelijk niet meer herinneren wat je allemaal hebt uitgespookt en vertellen je vrienden je wat je allemaal gedaan hebt. Wij hebben eens gepolst in onze vriendenkringen en kozen voor jullie drie verhalen uit.

Die verhalen zijn omgezet in een tekening die je hieronder kan bekijken.
Longread 2_Black Hole

“Van die bewuste nacht weet ik zelf niet veel meer. Helaas kreeg ik het de volgende dag van vrienden te horen. Ik was zo dronken dat ik mijzelf had opgesloten in de wc en niemand wist waar ik zat. Op de wc was het uiteraard niet echt warm (het was in een scoutslokaal) dus geraakte ik onderkoeld omdat ik daar al zolang zat. Ze hebben me uiteindelijk toch gevonden,  naar iemand thuis gebracht en mij daar onder wat dekens gelegd zodat ik kon opwarmen. Het nieuwe jaar mooi ingezet, zou ik zeggen …”

“Ergens in het zesde middelbaar had ik met mijn klasgenoten in een plaatselijk café afgesproken om te prédrinken. We gingen een spannende avond beleven in de Overpoort. Na de prédrink hebben we (al half dronken) de trein richting Gent genomen. Van aan het station zijn we dan naar de Overpoort gewandeld. Nu … die van mijn klas kunnen redelijk goed drinken maar ik totaal niet. Van wat ik me nog kan herinneren, hebben we veel gedanst en zijn we van café tot café gegaan. Bij één café ben ik even naar buiten gegaan, heb ik overgegeven en ben ik weer naar binnengegaan alsof er niks gebeurd was. Mijn vaste uitspraak is dan ook “ja ’t schuim is eraf!’ Veel meer dan dat kan ik me van die avond helaas niet meer herinneren. Ik weet zelf niet hoe ik ben thuisgeraakt. Ik weet alleen dat ik de volgende ochtend thuis in mijn bed wakker werd in mijn ondergoed…”

“Het was Galabal en iedereen was op zijn best gekleed, mannen in pak en vrouwen in een mooie jurk. Ik had samen met mijn vrienden al veel gedronken nog voor het bal gestart was. Zo waren we na de fles chocoladejenever in de duvels geschoten. Eénmaal daar zat het feestje er goed in en bleven we doordrinken. Het kwam er eigenlijk op neer dat we op een gegeven moment daar allemaal straalbezopen rondliepen. Ik dacht voor de rest dat het een heel normale en fijne avond was geweest. Maar niks is minder waar… De volgende dag komt mijn beste maat met een leuk weetje naar me toe: “Wij hebben gisteren met elkaar gemuild, ma echt gemuild!” Ik geloofde er natuurlijk eerst niks van, maar na wat rond te vragen werd me dus duidelijk dat ik écht gekust had met mijn beste maat. En ik herinner me er helemaal niks meer van. Dat is dan ook de laatste keer dat ik zoveel drink…”